صبح است و ما دماغ تمنا رسانده ایم

چون شمع بوسهٔ مژه تا پا رسانده ایم

گل می کند ز شعلهٔ خاکستر آشیان

بال شکسته ای که به عنقا رسانده ایم

ترک طلب به عمر طبیعی مقابل است

آیینهٔ نفس به مسیحا رسانده ایم

کم نیست سعی ما که به صد دستگاه اشک

خود را به پای آبله فرسا رسانده ایم

وحدت نماست شور خرابات ما و من

وهم است این که نشئه دو بالا رسانده ایم

آیینهٔ جهان لطافت کدورت است

نقب پری ز شیشه به خارا رسانده ایم

در هر دماغ فطرت ما گرد می کند

هر جا رسیده است کسی ما رسانده ایم

شوقی فسرد و قطرهٔ ما در گهر گرفت

این است کلفتی که به دریا رساند ه ایم

طاووس ما بهار چراغان حیرت است

آیینه خانه ای به تماشا رسانده ایم

از بس تنک بضاعت دردیم چون گهر

یک قطره اشک بر همه اعضا رسانده ایم

گر مستی ات شکست دو عالم به شیشه کرد

ما هم دلی به پهلوی مینا رسانده ایم

بیدل ز سحرکاری طول امل مپرس

کامروز نارسیده به فردا رسانده ایم